Irkutsk
      
      Maandag 3 maart. Om 9:04 aangekomen in Irkutsk. Wederom geen transfer naar 
      het hotel. Dit begint al aardig te wennen. Met wat handen en voeten werk 
      weten we een minibusje te strikken om ons naar het hotel Angara te brengen. 
      Na vijf dagen eindelijk weer een douche. Opgefrist en wel zijn we op verkennings 
      tocht gegaan door de stad. Tevens hebben we een overnachting geregeld aan 
      het Baikalmeer (grootste meer ter wereld). s'Avonds zijn we naar het optreden, 
      waar we voor uit genodigd waren, geweest van de Ierse volksdans groep. Het 
      binnenkomen van het sportpaleis zou geregeld zijn met een telefoontje. De 
      tourmanager was, hoe kan het ook anders, zo dronken dat we niet veel op 
      konden maken uit zijn verhaal. Aan de deur van het sportpaleis met duw en 
      trekwerk konden we de Ierse manager te pakken krijgen. Via de achter ingang 
      zijn we uiteindelijk binnen gekomen en kregen een mooi plekje vooraan. Na 
      de daverende show hebben we nog even gesproken met een van de dansers en 
      de Ierse manager. Tip: in april zijn ze met hun tour 'Rythem of the dance' 
      in De Doelen te Rotterdam.
      Dinsdag 4 maart. s'Ochtends vroeg opgestaan en ontbeten om op tijd bij de 
      bus te zijn die ons naar het Baikalmeer zou brengen. De openbare bus was 
      45 minuten te laat. Hierdoor stonden wij met vele anderen te blauw bekken 
      (-15 graden) bij het busstation. De bus is een atractie op zich zelf. Hij 
      is bijna antiek, bij het optrekken komen de uitlaatgassen naar binnen, verwarming 
      afwezig en heuveltje op moesten we bijna meeduwen...;-) Na anderhalf uur 
      (over 70km) aangekomen in Listvyanka wat ligt aan het Baikalmeer. We dachten 
      dat we het ergste hadden gehad met de bus, dus niet! Onze overnachting was 
      in een oud houten vervallen huisje. Zonder centrale verwarming, gas en stromend 
      water. Het toilet is buiten in een houte hokje en niet meer dan een plank 
      met een gat. Het water wordt gehaald uit een bron met een emmer (zoals in 
      de Efteling). De Verwarming bestond uit een centrale oven op hout waar tevens 
      op gekookt werd. Die middag gewandeld op het minstens een meter dikke kraakheldere 
      ijs. Er reden zelfs vrachtwagens over het ijs naar de andere kant van het 
      meer. Na een klim van ruim een uur hadden we een prachtig uitzicht vanaf 
      een berg over het bevroren meer, met op de achtergrond de besneeuwde bergen. 
      Bij de haven langs de schepen gelopen en de geur van gerooktevis opgesnoven 
      van de lokale markt. In het dorp zat verder nog een grote bruine beer in 
      een kleine kooi. Het verhaal gaat dat zijn moeder is neergeschoten nabij 
      het dorp. De dorpelingen konden het niet verdragen om ook de toen nog kleine 
      hummel dood te maken. Sinds die tijd zit deze beer opgesloten. Gastvrouw 
      Olga heeft ons heerlijk diner voorgschoteld waarvan de ingredienten ons 
      niet geheel duidelijk waren. s'Avonds tijdens de wandeling naar de plaatselijke 
      kroeg genoten van een indrukwekkende sterrenhemel. Dit vanwege het ontbreken 
      van de straatverlichting in de wijde omtrek.
      Woensdag 5 maart. Olga's citroencake was als ontbijt overweldigend niet 
      vanwege de smaak maar van zijn omvang. De rest van de dag opzoek gegaan 
      naar een slaapplaats (hotel Agat) en ge-internet in een afgelegen kelder.
      Donderdag 6 maart. Een relax dagje ivm de keelontsteking van Marc. s'Middags 
      de lokale markt en warehuis bezocht.
      Vrijdag 7 maart. Terug naar hotel Angara waar we om 12uur een afspraak hadden 
      met een medewerkster van Intourist. Zij heeft ons een 2,5uur durend rondleiding 
      gegeven door de stad langs kerken, monumenten en andere bezienswaardigheden. 
      Deze rondleiding werd ons aangeboden vanwege het mislopen van het transfer 
      van het station naar het hotel. Wat ons vooral opviel in Irkutsk zijn de 
      grote hopen ijs langs de wegen en de spekgladde stoepen. Op deze stoepen 
      ligt gemiddeld 5 cm puur ijs. Ook het oversteken is hier een hele kunst. 
      Als voetganger trek je aan het kortste eind. Het verkeer kent geen tot nauwelijks 
      regels, alles gaat dan ook door elkaar heen. Daar in tegen zijn de mensen 
      verzorgd gekleed. De oudere mensen zijn nog wat stug in omgang.
      
      PS: vergeet niet te stemmen op de (BLOG)site en geef ons een 10, want we 
      zijn dalende!!